วัดศรีจอมเรือง หรือ วัดจอมเรือง หรือ วัดจองคำ พะเยา
เดิมเป็นป่ารกปกคลุมด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ มีฐานพระเจดีย์ วิหาร โบสถ์ และแนวกำแพงรอบทุกด้านตั้งอยู่บนจอมเขาสูง ปลายภูเขาจรดแม่น้ำอิง มีเนื้อที่รวามทั้งธรณีสงฆ์ ประมาณ 23 ไร่
ประตูโขงของวัดเป็นศิลปะไทยใหญ่ เข้าไปภายในวัดมีศาลาการเปรียญหนึ่งหลังและมีอนุสาวรีย์เจ้าแม่กวนอิมเป็นที่บูชา ที่สำคัญ คือวิหารและพระอุโบสถเป็นหลังเดียวกัน ภายในมีพระพุทธรูปศิลปะล้านนา ลงรักปิดทองภายในวิหารติดกระจกเล็กๆลวดลายสวยงาม ด้านหลังอุโบสถ ก็จะเป็นเจดีย์ศิลปะใหญ่ มีซุ้มจรนำทั้งสี่ด้าน ฐานกว้างยาวราวสัก 20 เมตร
ประวัติของวัดเขียนไว้ พ.ศ. 2442 เมืองพะเยาได้เกิดการจลาจลเนื่องจากเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองหัวเมืองในสมัยรัชการที่ 5 ชาวพะเยาได้พากันหนีไปอยู่เมืองลำปาง หลังจากนั้น ประมาณ พ.ศ. 2447 จึงพากันกลับมาบูรณะบ้านเมืองดังเดิม พวกไทยใหญ่ที่มาด้วยครั้งนั้น ได้มาปฏิสังขรณ์วัดของตนเอง คือ วัดจองคำ ขึ้นมาใหม่ โดยมีจองมูกร๊ง จองส่งคำ จองส่งอ่อง จองกู่ ลุงลายคำ ลุงมา เป็นประธาน แล้วไปนิมนต์พระพม่าจากลำปาง นับแต่นั้นก็จะมีพระสายพม่า มหานิกายมาจำพรรษาอยู่ที่วัดจองคำตลอด ทำให้วัดนี้ได้กลายเป็นวัดไทยศิลปะพม่า และไทยใหญ่ ในท่ามกลางของชุมชนไทยใหญ่ที่มีวิถีชีวิตโดดเด่นเป็นของตนเอง
ไปเที่ยว
